Taksonomia motywów WordPress często odnosi się do biblioteki kodu, która jest używana w celu ułatwienia rozwoju motywu. W dawnych czasach WordPressa istniały pewne kluczowe problemy ze sposobem tworzenia i utrzymywania motywów. Nie było dobrego sposobu na aktualizację motywów WordPress bez utraty wszystkich własnych opcji stylizacji. Nie było sposobu, aby zapobiec kopiowaniu i wklejaniu tego samego kodu funkcjonalności we wszystkich motywach. Podczas gdy te dwa problemy mogą nie wydawać się problemem dla przeciętnego użytkownika, mogą one być katastrofalne z kilku powodów.
Co by było, gdybyś zdał sobie sprawę, że ten sam kod, którego używałeś we wszystkich swoich motywach, zawierał lukę w zabezpieczeniach. Co ważniejsze, co jeśli ten motyw był czymś, co publicznie wydałeś, aby inni mogli go pobrać i dostosować. Tak, to chaos, który tylko czeka, by się wydarzyć. Zespół rdzeni i społeczność postanowili rozwiązać powyższe problemy, wprowadzając koncepcję motywu nadrzędnego i motywu potomnego.
Szkielety motywów WordPress są przeznaczone do wykorzystania jako szablon motywu nadrzędnego, w którym znajduje się cała funkcjonalność. Programiści mogą następnie utworzyć motyw potomny, aby dodać własny styl, pozostawiając aspekty funkcjonalności frameworkowi. Pozwala to na scentralizowaną lokalizację, w której hostowane są wszystkie funkcje. Jeśli zespół ds. rozwoju rdzeni zdecyduje się przestarzałą funkcję WordPressa lub wystąpi błąd znaleziony w konkretnym frameworku motywu, niezwykle łatwo jest wypchnąć aktualizację bez modyfikowania czegokolwiek, co ma motyw potomny. Ta metoda pozwala zachować „szkielet” twojej witryny bez modyfikowania jej wyglądu.
